کنج تنهایی من

باور کن نگاهم را , التماس چشم هایم را , دوست داشتن و معجزه ی عشق را .

با هر نفس تو را تکرار می کنم ای آشنای غریب لحظه هایم .

 کاش می شکستی سکوت صدایت را تا, فریاد ,

طوفان عشق را در تو بیدار کند .

مرا بخوان , ناقوس های خاک خورده ی قلبم را به صدا در بیاور .

 دست هایم به سردی یک روز بارانی است ,

کجاست شکوه دوست داشتن تو ؟

 به انتظار غریبانه ام پایان ده .