کنج تنهایی من

من دوست دارم چون علت بيشتر شادي هام تو هستي.

من دوست دارم چون به من احساس اطمينان و آرامش ميدي.

من عاشق لبخند تو هستم.

من عاشق صدات هستم و اون لحني كه اسم منو صدا مي زني.

من عاشق نگاه كردن به چشماي نازتم وقتي ميگي دوستم داري.

من عاشق اين حقيقتم كه وقتي كنارتم ميتونم خودم باشم و نگران اين نيستم كه تو درباره ي من چي

 فكر ميكني ،چون ميدونم تو عاشق مني همينجوري كه هستم و كاستي هام رو پذیرفتی.

من عاشق طرز تو آغوش گرفتنت هستم وقتي كه دستات رو محكم دورم ميپيچي، انگار كه فردايي

نيست.

من عاشق اون وقتي هستم كه احساس ميكنم لبهات براي بوسه مال منه. عشق و احساسي كه در

اون لحظه در من بوجود مياد غير قابل توصيفه.

من عاشق خنده هاتم.

من  عاشق اينم كه وقتت رو با خانواده ي من ميگذروني و  تحمل ميكني حتي اگه خلاف نظرت چيزي

بگن.

و عاشق شنيدن قصه هات هستم، تو ميتوني اون قصه ها رو هزار بار بگي و من هرگز از شنيدن

اونا خسته نميشم چون اونا قسمتي از تو هستن.

ولي دليل اصلي كه باعث ميشه من عاشقت باشم و بينهايت دوست داشته باشم اينه كه :

تو ،تو هستي!