کنج تنهایی من

مگه می شه سرو ها دل بدن به هر کویر

مگه می شه پنجره خالی از نگاه بشه

موندن و کهنه شدن رسم عاشقا بشه

مگه می شه چشمه بود اما تا دریا نرفت

مثل یک ستاره بود اما تا فردا نرفت

من مسافر شبم کوله بارم از سوال

واسه دل تنگی من کو یه خلوت زلال

کو مجال پر زدن تو غبار جاده ها

توی پاییز سکوت یه صدای آشنا

خاطرات خسته رو دفترای بسته رو

بگیر از من و نگیر این دل شکسته رو